Van de zomer ging ik op jacht naar een nieuwe bank. In de zoveelste woonwinkel zag ik een stel lopen dat een stylist bij zich had. Dat zie ik niet zo heel vaak, dus ik volgde een tijdje wat ze aan het doen waren. De stylist droeg een groot schetsboek bij zich. Met een bepaalde nonchalance trok zij allerlei kleurstalen uit een rek en combineerde die met het grootste gemak met kussens, banken, lampen, behang, noem maar op. De ene combinatie was nog mooier dan de andere. Gaaf! Hoe moeilijk kan het zijn, dacht ik.
Ai… het is een vak
Totdat ik even later stond te dubben met een kleur bank. Ik kon niet bedenken waar ik de kleur mee zou kunnen combineren. Wat ik er ook bij trok, het werd niet zo’n combinatie zoals die stylist dat eerder die middag had gedaan. Ik dacht even aan het allegaartje in mijn appartement. Heel gezellig, kleurrijk en prima bewoonbaar. Stylish verantwoord? Nou nee… En welke bank past daar nu tussen? Ineens was ik me er pijnlijk van bewust, dat die mevrouw met haar kleurstalen echt haar vak kende.
Ik neem de stap
Terug in mijn appartement keek ik eens rond. Het heeft wél wat, mijn inrichting. Het is een leuke mix van bonte stijlen. Je ziet ook precies in welke landen ik heb rondgereisd. Het is een sfeervol geheel. Met simpele creatieve oplossingen heb ik tijden lang met weinig of geen budget van deze ruimte echt een thuis gemaakt. Ik schreef er al eerder over in deze blog: terug van mijn reis kwam het moment waarop ik mijn creativiteit in wilde gaan zetten. Dat was na die middag in de woonwinkel. Ik schreef me in voor de opleiding binnenhuisarchitect.
Steeds leer je meer
Inmiddels ben ik al een tijdje bezig. Ik geniet van wat ik allemaal leer en vooral ook hoe ik het kan toepassen. Ik droom ervan dat ik anderen kan helpen met het inrichten van hun huis. Het is een prachtig vak waar ik al mijn creativiteit in kwijt kan. Wie weet wat ik er allemaal mee kan gaan doen straks. Ik krijg steeds meer oog voor wat bij elkaar past, hoe je een bepaalde sfeer creëert en hoe je ruimtes goed benut. Ongemerkt zijn de kneepjes van het vak erin geslopen. Ik word een vakvrouw!
Leren in fases
Dat brengt me bij de leercurve van Maslow. Ken je die? Maslow stelt dat een leerproces begint met onbewust onbekwaam. Je weet dan niet dat je iets niet kunt. Ik zie een stylist bezig en weet nog niet dat ik dat niet kan. De tweede fase is bewust onbekwaam: je wilt het gaan leren. Na het bezoek aan de woonwinkel, wist ik wat ik wilde leren. De derde fase is onbewust bekwaam: je kunt het, maar je moet je er volledig op concentreren. Dit is de lastigste fase om iets nieuws onder de knie te krijgen. Soms lukt het wel en soms niet. Juist in deze fase moet je doorzetten…en dat geldt voor ieder vak dat je leert!
Hemelse fase
Maar áls je het geleerd hebt, dán zit je in de hemelse fase vier: bewust bekwaam! Dan doe je datgene waarvan je eerst niet wist dat je het niet kon, zonder noemenswaardige inspanning. Dan gaat het bijna vanzelf, je weet precies wat je moet doen én dat je het kunt. Wat een beloning!
Nog even en ik bén die bewust bekwame vakvrouw. Wie gaat er mee naar de woonboulevard?
